A pisaliśmy jak bardzo jesteśmy pod wrażeniem skandynawskiego mainstreamu? To antypody polskiego Teksasu*! W zeszłym tygodniu duńskie gazety na pierwszych stronach podniosły temat mobbingu. Okazało się, że nawet mimo wysokiej świadomości konsekwencji, dzieci są wciąż mobowane. Żeby temu zapobiec, zaproponowano,żeby już w żłobkach uczyć dzieci bycia razem, bo na świadome przeciwdziałanie mobbingowi nigdy nie jest za wcześnie.
Przytaczamy część praktyczną artykułów [1][2][3]
Rady dla rodziców dzieci w wieku przedszkolnym i szkolnym:
- Zachęcaj swoje dziecko do zabaw ze wszystkimi dziećmi bez wyjątku.
- Nie mów źle o innych dzieciach.
- Wprowadź politykę urodzinową zapraszając, albo całą klasę albo wszystkich chłopców czy dziewczynki.
- Zachęcaj swoje dziecko do obrony towarzyszy, którzy nie potrafią obronić się sami
- Otwarcie i pozytywnie słuchaj, gdy inni rodzice opowiadają o problemach swoich dzieci.
Rady dla uczniów:
- Jeżeli jesteś mobowany, nigdy nie zostawaj z tym sam. Idź z tym do dorosłych, z którymi masz dobry kontakt.
- Do wszystkich innych: reaguj, gdy inni mobują lub obrażają.
- Daj sobie spokój z graniem bystrego kosztem innych.
- Rozmawiaj, baw się i przebywaj także z innymi kolegami, niż ci co zwykle.
- Nie akceptuj mobbingu. Możesz zaproponować aby twoja szkoła wprowadziła politykę antymobbingową.
- Rozmawiaj o mobbingu. Można to robić w klasie lub podnieść temat w Samorządzie Uczniowskim.
Rady dla pedagogów i nauczycieli:
- Rozmawiaj z dziećmi, jak być częścią grupy.
- Ustal z dziećmi reguły zabaw. Czy można na przykład powiedzieć nie, gdy inne dzieci chcą się przyłączyć do zabawy?
- Przemyśl, jaki jest najlepszy sposób na włączanie się do zabawy lub odmawianie.
- Rozważ jak dzieci siadają razem w ławkach czy w kółku.
- Każde dziecko jest w czymś dobre. Pedagodzy powinni znaleźć to i wzmacniać. To daje dziecku pewność siebie, pomaga odpocząć wewnętrznie, daje to też twórcze podejście do tego jak być sobą i z innymi.
- Bądź dobrym przykładem dla dzieci. Dorośli w instytucjach powinni zachowywać się porządnie względem innych. Nie obgaduj nikogo za plecami i nie mów o nikim źle.
Na koniec telewizyjna reklama przeciw dyskryminacji. W zasadzie zewnętrzny obserwator nie wie ze względu na jakie cechy ktoś jest dyskryminowany. Aha, tak dla porządku i w skrócie: dyskryminacja to odrzucanie innych ze względu na jakieś cechy; bullying to prześladowanie jednej osoby przez drugą; mobbing to prześladowanie jednej przez grupę.
Diskrimination gør ondt. Dyskryminacja boli.
* Przez określenie polski Teksas mam na myśli obecny porządek polityczny w PL wzorowany na amerykańskim Teksasie. Tyle, że jeszcze bez broni i Demokratów.
3 komentarze:
Czy bullying to prześladowanie jednej osoby przez drugą - nie. To także, podobnie jak mobbing (mobbning, są to analogi nerwic)działania grupy. Z bullyingu może powstać syndrom wanamingo - ("cięższy bullying", analog psychozy) - zbiorowe znęcanie się zwykle dużej grupy osób nad znacznie słabszą jednostką, ma na celu nie tyle co wykluczenie z własnej grupy (które już się właściwie dokonało), tylko dręczenie tej osoby, wykorzystywanie jej słabości, zadawanie bólu psychicznego albo nawet fizycznego. Osoba padająca ofiarą nie potrafi dostosować się do normalnego społeczeństwa, zachowuje się bardzo dziwacznie, przypomina "ściśniętą psychozę".
syndrom wanamingo
Występuje w trzech odmianach, zaczyna się od początku nauki (zerówka), zawsze charakter grupa-jednostka:
1. przeciętna
"Jestem ofiarą bullyingu, uczniem liceum i mam tego dość. Znęcanie się psychiczne jest najgorsze. Nie potrafię sobie poradzić z tym problemem. W szkole cierpię już od zerówki (trwa ok. 10 lat) i nie wiem dlaczego. Jestem normalnym chłopakiem, a mimo to nikt mnie nie lubi. Nieraz myślałem o samobujstwie ale nie mam odwagi - może to dobrze chociaż nie raz żałuję że nie mam odwagi. Jest mi bardzo ciężko. Nie mam ani jednego kolegi. Cokolwiek bym nie zrobił zawsze jest źle. Nie jestem złym człowiekiem, a mimo to nikt mnie nie lubi. Nie wierzę w siebie, chociaż staram sie uwierzyć. Nie wiem co mogę zrobić aby zmienić swoje życie."
2. skrajnie psychiczna
- bardzo duże natężenie mobbingu różnych odmian
- osoba jest słaba fizycznie, bardzo nieporadna emocjonalnie
- niemal tytlko chłopcy
- często kończy się interwencją policji
- osobę prześladowana charakteryzuje brak przyjacół i silnie specyficzne zachowanie
- nie występują nałogi czy ucieczki ze szkoły, ale mogą być
- są to bardzo dobrzy uczniowie
- może wyglądać jak choroba psychiczna
- zachowania negatywne mogą być dziwaczne, np:
* przytulanie się do koleżanek, natrętne zalecanie się
* nieobyczajne zachowaqnia pogarszające reputację
* autoprowokacje (mówienie o jakimś temacie - z reguły w sposób obsesyjny, wyglądający na zaburzenia psychiczne, aby ktoś się śmiał z tej osoby)
3. ekstremalnie fizyczna
- osoba w sposób bardzo znaczący odróżnia ię wyglądem (zwł. wyjątkowo niski wzrost), przy czym osiąga słabe wyniki w nauce
- często zachowuje się agresywnie
- jest ofiarą pastwienia się fizycznego dużej grupy silniejszych uczniów
- praktycznie nieuleczalne
- kończy się ucieczką (nawet ze specjalnej szkoły), lub nawet nałogami
- bardzo nuiebezpieczna w połączeniu z drugim typem (zwłaszcza w jednej klasie)
Problem w szczególny sposób dotyczy uczniów klas, do których uczeń dotknięty 3 lub 2 postacią SW uczęszczał.
Postać 2, a także 3 stanowią wyjątkowo poważne zagadnienia psychiatryczne i nie wolno ich lekceważyć.
ta nazwa pochodzi od brutalnej gry komputerowej więc używanie jej to chyba grzech????? ale problem bardzo poważny.
Prześlij komentarz